Het menselijke zintuigstelsel behoort niet tot de mens, maar het is tijdens zijn leven op aarde door de omringende wereld bij de mens ingebouwd.

— Rudolf Steiner (15 maart 1925)

Antroposana Lezing Jaap van de Weg

Johanneskerk – Mercuriuslaan 1 B
Datum – 7 maart 2024

Jaap van de Weg kwakkelt, zijn gezondheid liet het gisterenavond afweten. Toch staat hij hier. Vanmorgen ging het beter, en nu.. tja we proberen het gewoon. Als gepensioneerd huisarts kent hij de strubbeling tussen ziek blijven en overeind krabbelen. Jaap besloot naar Eindhoven te komen. Om te vertellen over het perspectief project van de Antroposofische Vereniging, Staan voor leven en dood.

Het plezier en de vreugde van dit project klinkt door zijn woorden heen. Samen met Dineke Oldenhof is dit project ontstaan. Jaap begint met hoe een boer naar leven en dood zou kunnen kijken. De bodem, de aarde daar hoort leven in te zitten. Krioelende beestjes en allerlei kleine groeiende organismen. Dat is de basis.

En dan de taal, hoe levend kan de taal zijn ? De dichtkunst om vanuit de verbeelding te beschrijven wat je wil vertellen. Dat is heel anders dan een feitelijk verslag maken van wat je hebt gedaan. Pas als het een beetje ongemakkelijk wordt en je moet zoeken naar woorden dan wordt het interessant. En als je dan zoals Jaap aandacht hebt voor wat er niet gezegd wordt, dan kan je dicht in buurt komen van de mens die tegenover je staat.

De erfenis van 500 jaar natuurwetenschap
We weten niet meer van leven voor de geboorte, van leven na de dood. De natuurwetenschap gaat uit van verstandelijke feiten die voortkomen uit de bescherming van de harde omsloten schedel waarin onze hersenen werken. Maar wat als we het hart mee laten bewegen in ervaringen of ontmoetingen ? Het hart wordt beschermd door de ‘open’ ribbenkast, en als de omstandigheden vertrouwd en veilig zijn kan je vanuit dit kwetsbare gebied spreken. Nu komen er emoties en gevoelens mee die net zo feitelijk zijn. Ervaringen waar het brein niks mee kan. Ervaringen die wetenschappelijk niet kunnen. Maar toch ze zijn er.

Hoe verder
Het project Staan voor leven en dood, wil onderzoeken, bevragen en vastleggen hoe we de verbinding tussen het hoofd en het hart kunnen herstellen. En thema’s als een leven voor de geboorte en een leven na de dood verkennen. Wat als er engelen bestaan, instinctieve krachten die de mens kunnen troosten of begeleiden op het levenspad. Wat als er wel een engel wacht op je aan de andere kant van het leven. Hoe kun je daarop afstemmen, hoe kun je daarop leren vertrouwen?

Met andere woorden, hoe kan de geestelijke wereld een plaats krijgen in het dagelijks leven. Een geestelijke realiteit die onderzocht kan worden en deel kan worden van het publieke debat. Zoals er 100 jaar geleden mee gewerkt werd maar dan in deze tijd. Met onze problemen en uitdagingen.

Zichtbaar aangesterkt en onder luid applaus sloot Jaap van de Weg zijn voordracht af. Na de pauze was er gelegenheid tot vragen stellen en ook hier kon Jaap mee uit de voeten. Deze lezing werd mogelijk gemaakt door Antroposana en gepresenteerd door Henk Verboom. Toen ik 3 dagen later in Zeist, mede initiatiefnemer Dineke Oldenhof en projectleider Heleen Weening ontmoette wist ik het zeker. Dit drietal gaat geschiedenis schrijven met dit daadkrachtige project Staan voor leven en dood.

hark