De tweede helft van de afgelopen herfst en het eerste gedeelte van deze winter staan in het teken van opruimen en vernieuwen: met behulp van mijn zoon en zijn vrouw (Zij waren uit Amerika toch in de buurt en op doorreis naar Noorwegen) werd het hele huisje omgekeerd en vooral uitgeschud. Kasten, boeken, matrassen, beddengoed, kleren… alles viel de tuin in, d.w.z. het huis uit. Wat ik zo allemaal verzameld had voor onvoorziene, en dus nooit optredende, situaties werd onder de loep genomen…
Wat deed dit met mij?
Ik kreeg er twee keer koorts van. De derde keer wist ik ineens waarom: de hele samenhang in de kamers was opgeheven met het ruimen door mij en mijn twee hulpen. Mijn eigen intimiteit met de ruimtes was weg en dus kreeg ik koorts. Ik kon het opeens als een stervensproces beleven en accepteerde dit ook. Dus zo ongeveer zal het gaan: alles moet losgelaten worden. Wat me vooral opviel, was dat leeg toch wel erg leeg was. Zeker was niet alles weg. De spullen waarmee ik verder door het leven wilde waren precies en zorgvuldig opgeborgen.
De vele brieven uit verschillende periodes, door anderen en mezelf geschreven, werden zorgvuldig gesorteerd en in mappen opgeborgen. Schoenendozen met foto’s moesten bekeken worden en geordend en in mooie albums geplakt….
Intussen was de kersttijd genaderd en kreeg ik van een lieve vriendin per post een boekje gestuurd met als titel: Erdenkind und Weltenlicht van Hella Krauser Zimmer… Oh daar stonden dit jaar mijn kerststallen in. Het huis was toch al even niet van mij, en dus kon ik me prima aansluiten bij het eerste gedeelte: Joseph am dürren Bäumlein. Samen met Joseph zit ik geleund tegen een kaal boompje of een boomstronk en zie ik de engel rechts of links van het driehoekig staldakje aan de herders verschijnen, al dan niet met een bloeiende tak in de hand.
Wat een gebeurtenis op die sterrenfonkelende nachtelijke weiden met slapende schapen… En Joseph schouwt het allemaal, geleund tegen deze dorre stronk. Zoekend in andere boeken in alweer ingerichte kasten hoop ik de afbeelding groter en gekleurd te vinden. Een paar zijn er. Maar ik blijf nog langer in de sfeer want er zijn in die boeken nog meer afbeeldingen van stallen met hun heilige gebeurtenis…
Zou ik dat allemaal gedaan hebben in een geordende woning met alles meteen bij de hand? Ik weet van mezelf dat ik het meeste beleef en aan wijsheid opdoe bij een situatie vol “onmogelijkheden”. En u?
Het tweede gedeelte is voor mij even schrikken… Dat ik dat nog niet wist… van die afbeeldingen, schilderijen, van vóór 1400, ruim genomen. Maar nee, ik zat nog in de oude orde, dus daar mag een vernieuwing zijn intrede doen. Weer zoek ik in de boeken en zie dat ik zelf al 44 jaar een afbeelding in huis heb. Nog nooit goed genoeg naar gekeken!
Oh, dan zal er nog wel meer zijn wat opnieuw bekeken mag worden: brieven, foto’s… Altijd weer opnieuw kan ik rijpen aan waarnemingen vanuit het verleden… Met de gestorvenen kan ik innerlijk de gesprekken voeren. Antwoord komt wel. Nu de juiste vragen nog….
Ine Quadekker, februari 2021.