Een van de zaken, die mij al geruime tijd verbaast, is de dagelijkse publicatie van cijfers en getallen over het Covid-19 virus. Al vanaf het begin in maart 2020 wordt iedere dag het aantal besmettingen door het RIVM bekend gemaakt. Ook het aantal ziekenhuisopnames, sterfgevallen en nog heel veel andere cijfers worden gemeld. Daarmee wordt voor iedereen een beeld van de werkelijkheid geschetst of, misschien beter gezegd, daarmee wordt de ernst van de pandemie voorgesteld.
Waarover ik me zo verbaas, is dat deze cijfers – ik zeg het met enige aarzeling – een zo duidelijk ‘vals’ en onwaar beeld van de werkelijkheid opleveren. Als je even goed kijkt kom je onvermijdelijk tot de conclusie: “Het klopt niet!”
Neem het dagelijkse aantal besmettingen.
Gemeld wordt alleen het aantal mensen met een positieve testuitslag. Niet geteste mensen, die wel besmet zijn, komen niet in het cijfer voor. Er worden wel schattingen van het aantal mensen in deze categorie gemaakt, maar die worden niet in de cijfers meegenomen. Mensen die bij particuliere testcentra zijn getest worden in sommige gevallen wel en soms ook niet in de cijfers meegenomen.
Op de website van het RIVM staat dan ook bij de wekelijkse update dat het aantal besmettingen in werkelijkheid hoger is. Hoeveel hoger is niet bekend.
Ook het melden van het absolute getal van positief geteste mensen, zonder dit te relateren aan het totaal aantal geteste mensen, leidt makkelijk tot verkeerde beeldvorming. Door steeds te spreken over het aantal besmettingen wordt de indruk gewekt dat alle besmette mensen ook ziek zijn, maar dat is niet zo. Sinds een paar maanden worden positief geteste mensen door het RIVM alleen patiënt genoemd als ze worden opgenomen in het ziekenhuis of wanneer ze aan Covid-19 zijn overleden. Maar we blijven doorgaan met het melden van besmettingen.
Kortom, ondanks de veelheid van cijfers kan ik niet anders concluderen dan dat we geen betrouwbaar beeld van de werkelijkheid hebben.
Hetzelfde geldt voor het aantal sterfgevallen, gerelateerd aan Covid-19.
Sterfgevallen in verpleeg- en verzorgingstehuizen, waarbij de overleden personen niet getest waren op het Covid-19 virus, werden heel lang niet in het dagelijkse sterftecijfer meegenomen. Dat gold ook voor sterfgevallen van thuiswonende mensen die niet getest waren. Het was op een zeker moment zelfs zo bizar, dat bij de dagelijkse bekendmaking van het sterftecijfer direct aansluitend uitgesproken werd dat het cijfer vermoedelijk niet overeenkwam met de werkelijkheid en dat het aantal overlijdens in werkelijkheid hoger was!
Toen de pandemie in 2020 een aantal maanden aan de gang was kwam het Centraal Bureau voor de Statistiek met de cijfers van “oversterfte”, die dan ook een ander beeld gaven.
Dat waren globale cijfers, die wel een indicatie gaven dat Covid-19 een ernstige pandemie was, maar veel wijzer word je hier niet van.
Je vraagt je af wat dan toch de betekenis is van het bekendmaken van deze cijfers.
Waarom blijven het RIVM en ook de Rijksoverheid al meer dan een jaar hardnekkig doorgaan met het bekend maken van allerlei cijfers en getallen, en schotelen ze ons zo een onwaar en verkeerd beeld van de werkelijkheid voor?
Ik heb mijzelf regelmatig de vraag gesteld: Wat gebeurt hier nu eigenlijk? Wat is hier nu echt aan de hand? Ik zal maar meteen bekennen dat ik meer vragen dan antwoorden heb.
Ik leg er u een paar voor.
- Zien we hier bij al die getallen Ahriman aan het werk, die mensen enerzijds houvast en zekerheid lijkt te bieden met absolute cijfers en anderzijds met ‘niet kloppende’ cijfers verwarring zaait? Of die met stijgende aantallen besmettingen en overlijdens bij mensen de angst voor ziekte en dood voedt?
- Wie is het, die tegen ons zegt dat we op deskundigen en overheid mogen of ‘moeten’ vertrouwen, die ons afhankelijk en volgzaam doen gedragen en ons zelfstandige denken een stap terug laten doen?
- Als ministers en deskundigen de mensen regelmatig vertellen, dat er “licht aan het eind van de tunnel” is, zien we dan het lichtschijnsel van Lucifer? Is dat dan echt wat ze tunnelvisie noemen? En wat komt er na het einde van de tunnel? Het paradijs?
- Mogen we misschien het Covid-19 virus ook zien als een ‘zegen’, omdat de mens uit zijn alledaagse routine van onbewust handelen gehaald wordt en geconfronteerd wordt met zichzelf? De mens, die zich wezenlijke vragen gaat stellen? Dat is toch hartstikke mooi !
Bij al die cijfermatige informatie van het RIVM en van de overheid raak ik opnieuw doordrongen van het besef hoezeer onze hedendaagse wetenschap gemathematiseerd en geautomatiseerd is. Het devies ‘meten is weten’ is onaantastbaar. Alleen cijfers en aantallen tellen. De mens telt niet, maar wordt geteld.
De modellen van het RIVM willen ons doen geloven dat zij de werkelijkheid voorstellen en voor zover dat waar is, is het wel een heel koude, gevoelloze en abstracte werkelijkheid.
Een heel andere werkelijkheid dan bijvoorbeeld die van de huisarts, die zelf corona gehad heeft en de lange weg van revalidatie aan den lijve ondervindt, of van de verpleegkundige die in een ziekenhuis werkt, of de werkelijkheid van de jonge mensen, die al tijdenlang hun vrienden niet mogen ontmoeten en die onderwijs op een beeldscherm krijgen.
Het verdriet van het overlijden van een naaste, of de blijdschap van kinderen die weer naar school gaan, deze werkelijkheid staat niet in de cijfers van het RIVM, niet in de modellen van de wetenschap.
Geesteswetenschap kan ons een rijker inzicht opleveren, maar dit inzicht wordt ons niet zoals de RIVM-cijfers ongevraagd en dagelijks door de media gepresenteerd. Dat kunnen die vluchtige media ook niet.
En misschien is Covid-19 dan toch wel een ‘zegen’, wanneer mensen zich existentiële vragen gaan stellen over de werkelijkheid van dit leven en wat hierna komt?
Stappen zetten op de weg naar een hoger bewustzijn, daar moet je zelf wat voor doen. Waarnemen, denken, reflecteren en doen. Ieder van ons heeft zijn eigen weg in het leven te gaan en op die weg zijn of haar keuzes te maken. Laat ons daarbij oog hebben voor de ander en die ander een hand reiken. In deze werkelijkheid kunnen we elkaar daarmee een stap verder op weg helpen dan met de cijfers en getallen van de pandemie.
Koos van der Haak, maart 2021